Start spreading the news! Ik doe op 1 november mee aan de Marathon van New York. Samen met mijn goede vriendin Esmah ga ik het loopavontuur aan. We gaan niet alleen een simplistisch verbond met elkaar aan, maar ook een spannende affaire met de stad die nooit in slaap sukkelt. In The Big Applegebeuren vele magische dingen. Ik kan er makkelijk honderd pagina’s mee vullen. En dan houd ik me nog in. Ongelooflijk hoe blij je van een stad kunt worden. De voorpret is begonnen. De ringtone op mijn telefoon staat al maanden ingesteld op mijn lijflied Empire State of Mind.
Esmah en ik zijn pas een jaar met elkaar bevriend. Toch voelen we vanaf de eerste dag een instant klik. We delen heel wat verborgen eigenschappen en ambities met elkaar. Nadat we vorig jaar allebei waren uitgeloot, sloten we een geheim pact: de volgende editie zijn we erbij. Als echte loopprinsesjes hebben we onszelf getrakteerd op een first class reis naar New York. De reis is niet goedkoop, maar de ervaring wordt onbetaalbaar. Ons loopavontuur staat symbool voor vrijheid. Allebei om verschillende redenen. Voor mij is New York de stad waar ik heb uitgehuild na de breuk met mijn toenmalige geliefde. Ik tastte in het duister, wist niet meer wie ik was. Een dieptepunt in mijn leven.
Ho stop! Dat kon zo niet langer, vond ik. Ik moest mezelf opnieuw ontdekken. Daarom besloot ik mezelf de tijd te geven om dat onderzoek aan te gaan en me weer onafhankelijk te voelen. Waar kon ik dat beter doen dan in New York? Als ik daar niet wist te overleven, zou het me nergens meer lukken. Via mijn werk regelde ik binnen een maand een interne stage bij de Nederlandse Permanente Vertegenwoordiging bij de Verenigde Naties. In mijn eentje maakte ik de oversteek naar de andere kant van de oceaan.
Dat was vijf jaar geleden. Toen ik hartje winter in Gotham City arriveerde, was het liefde op het eerste gezicht. Bij het zien van de skyline was ik direct verkocht. Ik landde op JFK Airport en kreeg daar een vip-ontvangst. Een collega haalde me op van het vliegveld en de chauffeur van de ambassade reed me naar mijn appartement in Manhattan. Onderweg keek ik vol ontzag uit het raam.
In New York voelde ik me weer vrij en blij. Ik transformeerde van een zielig hoopje ellende in een echte Manhattan Girl. Vergis je niet. Mijn verblijf was een pittige periode waarin ik diep moest gaan. Het lukte me om op een plek dicht bij mezelf te komen. Eentje waarvan ik dacht: ik accepteer mezelf en als ik val is dat prima. Dan krabbel ik weer op. Dat voelde als een bevrijding. Met gemengde gevoelens nam ik na twee maanden afscheid van mijn geliefde stad. Ik maakte met mezelf de afspraak dat ik ooit zou terugkomen om de marathon te lopen. Mijn Amerikaanse droom.
Ik doe op dit moment alles om deze droom te financieren. Dat is niet altijd even makkelijk. Mijn dagen bestaan de laatste maanden vooral uit stukjes tikken voor werk, hardlopen en schrijven over hardlopers. Aan al die duizend-en-één andere dingen op mijn to-do-lijst kom ik nauwelijks toe. Soms lijk ik te vergeten waar het om draait in het leven. Waarom freelance ik me in mijn vrije tijd eigenlijk zo suf? Deze gedachten spookten steeds vaker door mijn hoofd.
Totdat ik vorige maand een filmpje op internet bekeek van The Ginger Runner. Deze Amerikaanse loper legde zijn eerste marathonervaring in New York vast op film. Tranen vloeiden over mijn wangen. Dit is waar ik altijd van had gedroomd. Hiervoor gaf ik al mijn vrije tijd voor op. Ik ben vastberaden om superfit, afgetraind en flitsend aan de start op Staten Island te staan. Of dat gaat lukken? Ze zeggen dat New York een betonnen jungle is waar dromen uitkomen. En anders biedt de uitspraak van mijn Amerikaanse loopvriend me soelaas: ‘Holy crap, what an amazing run!’
