Ik kom er gewoon maar rond vooruit: hardlopen is niet altijd even makkelijk. Natuurlijk zou ik willen zeggen dat alles altijd op rolletjes loopt, maar dat is niet zo. Elke loper krijgt vroeg of laat te maken met tegenslag. Ik praat dan niet alleen over de fysieke pijntjes, maar ook over de dingen waar niemand graag over praat: de twijfel in je hoofd, het gebrek aan zelfvertrouwen, de faalangst, de druk om te presteren.
Achter de blije foto’s, PR-verhalen en schoenenparades op social media schuilt ongezien ook klein verdriet. Op sommige ochtenden word je wakker en lukt het gewoon niet. Het liefst kruip je weer onder de wol en wens je dat je een lange winterslaap mag houden. Nee, dan staat het huilen je nader dan het lachen. Soms is hardlopen gewoon kilometers maken. Niks meer en niks minder.
Daar kan The Running Ninja over meepraten. Zeker in aanloop naar de marathon van Rotterdam is het echt afzien. De vorm van de dag is net zo veranderlijk als het Nederlandse weer. Vorige week rende ik nog de sterren van de hemel tijdens de 30 van Tilburg. Afgelopen zondag had ik een gigantische off-day. Ik liep de wekelijkse lange duurloop met lood in mijn benen, en dat 32 km lang. Het komt niet vaak voor, maar de gevreesde ‘Man met de Hamer’ stond me mooi op te wachten. Bij de 20 km sloeg hij keihard toe. Toen ik na ruim 3 uur zwoegen thuiskwam, was ik blij dat ik deze marteling kon afvinken op mijn trainingsschema. Eentje die al maanden braaf op mijn koelkast hangt en die ik trouw afwerk. Deze training was een duidelijk geval van Ctr + Alt + Delete. Dat kon ik overigens pas doen na een lang dutje op de bank.
Na een mindere dag moet ik mezelf echt oppeppen om de moed niet te verliezen. Maar hé, niks mis met af en toe een uitdaging. Je word alleen beter als je ook een keer voelt hoe het niet moet. Als iets de eerste keer niet lukt, probeer het dan nog een keer. Tegenslag maakt elke loper sterker. Want hoe naar we ons soms ook voelen, opgeven is geen optie. Vallen, opstaan en weer doorgaan, is mijn motto.
Wat ik in mijn 4-jarige loopcarrière heb geleerd is niet alleen snel hollen, maar vooral dat er meer is dan alleen dat. Hardlopen is belangrijk, maar niet het allerbelangrijkste. Het is gebaseerd op passie en die komt bij mij in pieken en dalen. Op weg naar Rotterdam heb ik fysieke kracht nodig, maar zeker ook een mentale boost. In deze uitdagende tijden leun ik op vriendschap en vriendelijkheid. Gelukkig heb ik een vangnet van lieve loopmaatjes. We moeten elkaar er soms letterlijk doorheen trekken. Als er iemand in de put zit, zorgt de rest ervoor dat deze het gevoel voor lopen weer terugkrijgt. Dat noem ik oprechte bezorgdheid en raakt me dan ook tot op het hardloopbot.
Dus kop op, Ninja! Hou vol! De eindstreep is in zicht. De magische Coolsingel lonkt voor jou en je hardloopvrienden. Focus je op de positieve dingen. Wakker die gelukshormonen aan. Niets geeft bijvoorbeeld meer voldoening dan joggen op een mooie lenteochtend. Je huid krijgt een gezonde glow en de rest van de dag doen die blije stofjes wonderen voor je humeur. Hardlopen is bovendien de goedkoopste en meest effectieve manier om perfecte billen te kweken.
Om deze peptalk af te sluiten, citeer ik een van mijn loopmaatje. Hij zegt altijd: ‘Winnaars hebben een plan, verliezers een excuus.’ Deze wijze woorden draag ik elke dag bij me. Ik gooi de handdoek dus nog niet in de ring. Die strakke billen zie ik namelijk wel zitten.
