Hardloopjunkies, recreatieve genieters of wedstrijdlopers. We zijn allemaal verschillend, maar de hardloopconnectie is er. Iedereen heeft zijn eigen verhaal. In deze serie interviews vertellen lopers waarom het hardloopvuurtje in hen nooit dooft.
Van een stilzittende man met obesitas naar een fitte marathonloper. Edwin van der Pennen (44) gooide 5 jaar geleden het roer radicaal om. De Tilburger viel 90 kilo af en ging hardlopen. Een ommekeer in zijn leven. ‘Met mijn ongezonde levensstijl was ik de ideale kandidaat om vroegtijdig te sterven.’
‘Samen met mijn maatje Corné liep ik op 28 september 2014 de marathon van Berlijn. Meedoen voelde niet alleen als een sportief hoogtepunt, maar bovenal als een persoonlijke overwinning. Voor het eerst ging ik op reis zonder mijn vrouw Nicole of mijn ouders. Ik vond het best spannend om 800 kilometer van mijn familie en vertrouwde omgeving verwijderd te zijn. Ook bevond ik me toen in een moeilijke periode. Ik zat al een tijdje zonder baan en we hadden het financieel niet breed. Door alle stress kreeg ik regelmatig last van hyperventilaties. Hoewel ik van tevoren goed had getraind, ging ik zonder hoge verwachtingen de wedstrijd in. Gelukkig klopte die dag alles, van begin tot eind. Toen ik na 3 uur en 52 minuten met een glimlach over de finish kwam, viel er een last van mijn schouders. Sindsdien heb ik nooit meer een paniekaanval gehad.’
Hall of fame
Inmiddels staat de teller voor Edwin op 10 marathons. Maar die van Berlijn vindt hij de allermooiste tot nu toe. Nu heeft iedereen van de familie Van der Pennen de klassieker in de Duitse hoofdstad gelopen. Hij komt uit een echt hardloopgezin. Vader Jan was een fervent hardloper, moeder Nellie deed als eerste Tilburgse vrouw mee aan een marathon en ook broer Maikel heeft de nodige kilometers gemaakt. Inmiddels zijn zij alle drie gestopt en is Edwin de enige actieve loper in de familie. Het liefst loopt de 013-renner elke dag en doet hij geregeld mee aan loopjes in de regio. Aan de ‘hall of fame’ in zijn keuken hangt het bewijs: tientallen startbewijzen, foto’s, oorkondes en medailles.
Gezonder
Zo fit als Edwin zich nu voelt, is hij niet altijd geweest. Lange tijd zag het er naar uit dat hij niet in de voetsporen van zijn familieleden kon treden. Een paar jaar geleden was hij een zwaarlijvige man met een te hoge bloeddruk die nooit een hardloopschoen zou aantrekken. Dat kon zo niet langer, vond hij. Op zijn 39e onderging de Tilburger een bypassoperatie. Na zijn operatie besloot hij dat het tijd was om gezonder te leven. Onder begeleiding van een diëtiste en psycholoog gooide hij het roer radicaal om.
170 kilo
Edwin transformeerde van een man met obesitas naar een fitte marathonloper. Eind 2010 woog hij 170 kilo, nu is dat 85 kilo. ‘Met mijn ongezonde levensstijl was ik de ideale kandidaat om vroegtijdig te sterven’, zegt hij. ‘Ik rookte een pakje shag per dag, at ongezond en dronk graag een glaasje alcohol. Als ik een paar meter liep, was ik uitgeput. Ik zag met hoeveel passie mijn ouders en broer liepen en dacht bij mezelf: “Dat wil ik ook. Ooit gaat mij dat lukken!” Als ik de honden uitliet, probeerde ik stiekem op mijn goedkope gymschoenen te dribbelen.’
Magische grens
Het afvallen verliep niet zonder slag of stoot. Er waren momenten dat hij het zwaar had en het niet zag zitten. Toch beschouwde Edwin het niet als een strijd, maar als een zware opgave. Met de sportieve prestaties van zijn familie in het achterhoofd hield hij vol. ‘Ik ben gaan wandelen en ging elke week naar het zwembad voor de nodige baantjes’, blikt hij terug. ‘Toen ik na een jaar de magische grens van onder 100 kilo bereikte, meldde ik me in maart 2011 aan voor een start to run-groep. Drie maanden later liep ik mijn eerste 10 kilometer wedstrijd.’
Drive
Hardlopen veranderde niet alleen zijn fysiek, maar ook de manier waarop hij in het leven staat. Sinds de dag dat Edwin zijn eerste renschoenen aantrok, geniet hij van elke meter die hij aflegt. Naar eigen zeggen heeft de goedlachse loper een enorme drive, misschien zelfs een tikkeltje te fanatiek. Misschien juist omdat hij van ver komt en weet hoe het is om iets niet te kunnen doen.
Hardloophart
Voor Edwin is een rondje hollen meer dan een sport. Hij kan niet meer zonder. Want zo zegt hij: ‘Toen ik in het dikke lichaam zat opgesloten, verkeerde ik in een vicieuze cirkel. Hardlopen is in alle opzichten mijn redding geweest, nog steeds. Ik geniet ervan om samen met mijn maatjes te lopen, te lachen en elkaar te motiveren. Hoe simpel kan geluk toch zijn? Of je nu snel of langzaam bent, recreant of wedstrijdloper, we hebben allemaal hetzelfde hardloophart.’
Dit interview was eerder gepubliceerd in mijn rubriek ‘Born to Run’ op ProRun.nl
