Wij hardlopers zijn rebels with a cause. Stoere, avontuurlijke types die zich niets aantrekken van opgetrokken wenkbrauwen. Ik ben dol op vooruitstrevende mensen die tegen de stroom in roeien. Respect voor al mijn loopmaatjes die zonder enige twijfel altijd voor die ene extra mijl gaan.
Zelf heb ik vorig jaar voor het eerst mijn grenzen verlegd. Letterlijk. Om precies te zijn 42 kilometer en 195 meter. Na vier maanden trainen in de sneeuw liep ik op 14 april 2013 mijn allereerste marathon, in Rotterdam. Tijd: 4:04:50. Gevoel: onbetaalbaar. Ik heb op weg naar de Coolsingel ruim 950 kilometers afgelegd. Duurlopen, schema’s, stapelen, rusten, koolhydraten, pijnlijke massages en benen omhoog. Allemaal termen die regelmatig in mijn hoofd zaten. Het was elke opoffering waard.
Lee Towers zong het bij de start al: ‘You never walk alone’. En hij had gelijk. Het ontroerde me hoeveel collega’s, vrienden, kennissen en toeschouwers met me meeleefden. Natuurlijk vroeg een enkeling waarom ik zoiets überhaupt wilde doen. Met mijn 1,55 meter was ik toch niet gebouwd voor het lopen van marathons?
Het antwoord is simpel: ik houd van een uitdaging. Mensen die me goed kennen weten hoe gedreven en competitief ik ben. In het pre-marathon tijdperk was ik een veredelde sprintster, een hardlooptornado pur sang. Mijn enige doel was om gigantisch hard te lopen, op een goede dag zelfs een beetje zwevend zoals de Kenianen. Nu heb ik de wedstrijd der wedstrijden gelopen en ben ik gepromoveerd tot langeafstandloopster.
Pijn lijden in 30.000 stappen: dat is het lopen van een marathon. Het is een teringafstand, maar het blijft iets magisch houden. Daarom start ik over vijf dagen weer op de Coolsingel. Verschil met vorig jaar: ik wil niet alleen de snelste zijn, maar ga nu ook genieten. Dat heb ik geleerd van mijn nieuwe BFF’s van de allerleukste marathongroep van Tilburg. Mijn leven is de afgelopen vier maanden leuker geworden. We hebben samen meters gevreten, tips uitgewisseld, elkaar gemotiveerd en vooral veel gelachen. Mijn loopmatties hebben me laten zien waar het allemaal om draait: hardlopen is vooral leuk. Al hoop ik ‘m zondag wel in drie uur en nog wat te lopen.
