Toen ik 17 was, zag ik haar voor het eerst op tv. Tennisster Mary Pierce uit Frankrijk. Waar iedere vrouw destijds in een wit rokje over de baan liep, trok zij haar eigen plan. Deze blondine had flaneren in elegante tennisrokjes- en jurkjes tot kunst verheven. In die tijd was ik volkomen verslaafd aan tennis. Als Mary moest spelen, maakte ik aantekeningen. Zo wilde ik er later, als ik ooit zou gaan sporten, ook uitzien.
Een onrealistische droom, concludeerde ik al snel. In werkelijkheid leek ik totaal niet op die tennisgodin. Zij was twee koppen groter, had een jaloersmakende lange vlecht en ellenlange benen. Nu, twintig jaar later, ben ik nog steeds geen evenbeeld van mijn jeugdidool. Ik meet 1,55, heb kledingmaat 36 en schoenmaat 35. Wel delen Mary en ik een liefde voor mode. Met de jaren heb ik geleerd wat me wel en niet staat. Broeken met een hoge taille bijvoorbeeld, kunnen niet. Dan blijft er bij mij geen bovenlijf over. Wat wel bij me past? Hardlooprokjes!
Dat zelfvertrouwen had ik vroeger niet. Ik was bang dat mensen me als een kleuter zagen. Schoenen met hakken moest ik van mezelf aan. Torenhoog. Sneakers of sportieve schoenen droeg ik nooit. De horror. Daar voelde ik me ongemakkelijk bij. Zoals mannen dat gevoel hebben als ze naast hun vriendin met UGGS lopen. Of zoals vrouwen die zich niet zonder make-up op straat durven te vertonen.
Afijn, kleine mannen compenseren hun lengte vaak met een grote auto. Ik doe dat met hardlooprokjes. Ik ben er dol op, vind ze comfortabel zitten en heb zelfs het gevoel er sneller door te gaan lopen. Velen van jullie weten dat en spreken me daarop aan. ‘Fantastisch om te zien dat vrouwen zich zelfs serieus druk maken over wat ze tijdens een marathon zullen dragen’, zoals een van mijn online hardloopkennissen het een paar maanden terug verwoordde. Hallo, laat ik een vooroordeel rechtzetten: mijn hardlopen neem ik bloedserieus.
Hoe dan ook, zweten doe ik het liefst in stijl en voor een marathon trakteer ik mezelf altijd op iets nieuws. Dat doe ik bij Else en Jenne van Hiphardlopen.nl, mijn favoriete onlinewinkel voor kekke hardlooprokjes en toffe topjes. Last van keuzestress heb ik nooit als ik daar winkel. Ik heb simpelweg het gevoel dat ik al die hippe rokjes moet adopteren. Mijn kledingkast puilt inmiddels uit met exemplaren in allerlei kleuren en motiefjes.
Achter elk van mijn rokjes zit een persoonlijk verhaal. Ik kan u precies vertellen bij welke wedstrijd ik welke outfit droeg. Zo droeg ik mijn eerste rokje drie jaar geleden tijdens de halve marathon van Eindhoven. Een geweldige wedstrijd waar ik een nieuw PR liep. Een dag voor de wedstrijd slenterde ik met een vriendin over de expo in het Beursgebouw. En toen hing ie daar, dat ene roze rokje. Aan het rek van de stand van Else en Jenne. Ik was verkocht. Trouwens, de gehele collectie mocht zo mijn winkelmandje in: fris, tikje stoer en bovenal erg leuk.
Ziet u, hardlooprokjes zijn voor mij meer dan een fashion statement. Er kleven ook mooie herinneringen aan. Ze brengen me terug naar mijn jeugd. Als ik mijn roze exemplaar draag, voel ik me voor even Mary Pierce. Ik kan een glimlach dan nauwelijks onderdrukken. Iets wat volgens mij nooit uit de mode raakt.
