Hardloopjunkies, recreatieve genieters of wedstrijdlopers. We zijn allemaal verschillend, maar de hardloopconnectie is er. Iedereen heeft zijn eigen verhaal. In deze serie interviews vertellen lopers waarom het hardloopvuurtje in hen nooit dooft.
Lekker en veel eten stond centraal in het leven van Karen Marcus-Bliekendaal (35). Smullen doet de loopster uit Amersfoort nog steeds, maar wél op haar eigen manier. Door over te stappen op een gezonde levensstijl raakte ze van haar darmklachten en overgewicht af. ‘Ik wilde graag rennen, maar was nog te dik.’
Ze is gek op havermout, salades en smoothies. Sommige lezers kennen haar misschien van haar website Karen’s Kitchen. Naast kokerellen is de foodie met Zuid-Amerikaanse roots verslaafd aan hardlopen. Een goede combinatie vindt ze zelf. ‘De meeste inspiratie voor nieuwe recepten krijg ik als ik een rondje loop door de polder’, bekent Karen. ‘Tijdens het rennen voel ik me helemaal zen en bedenk dan vaak de gaafste recepten. Vaak hol ik dan snel weer naar huis. Ik moet meteen de keuken in, anders ben ik het kwijt. Op het aanrecht ligt standaard een kookschriftje waarin ik mijn brouwsels opschrijf.’
Gifbelt
Zo gezond is Karen niet altijd geweest. Lekker en veel eten stond centraal in haar leven. Sporten deed de Amersfoortse niet. Ze volgde weleens een dieet, maar dat had enkel het ongewenste jojo-effect. ‘Als ik in de spiegel keek, baalde ik’, vertelt ze. ‘Ik was diep ongelukkig met mezelf en voelde me geen fitte moeder. Al heel mijn leven had ik last van mijn darmen en lag daardoor vaak in het ziekenhuis. Dan was ik weer van huis weg om te worden gereset. Tijdens een van die bezoekjes las ik het boek ‘Van giftbelt tot tempel’. Dat gaat over bewuster eten. Toen wist ik: Er moet iets gebeuren. Ik moet beter voor mijn lichaam zorgen.’
Dik op de bank
Na de geboorte van haar zoon (4), gooide Karen het roer om. Ze wilde graag het goede voorbeeld geven aan hem en haar dochter (9). Stapje voor stapje maakte de loopster kennis met een nieuwe en gezonde manier van leven. De vette happen werden vervangen door sapjes en salades. Ondertussen begon ze voorzichtig met hardlopen, aangestoken door haar man. ‘Hij trainde toen voor de halve marathon’, blikt ze terug. ‘Kwam hij voldaan en bezweet thuis, terwijl ik dik op de bank zat. Dan was ik wel een beetje jaloers. Zelf wilde ik ook zo graag rennen, maar durfde nog niet. Ik schaamde me vanwege mijn figuur.’
Stoute schoenen
De drempel om buiten te joggen, bleef voor Karen lange tijd hoog. Maar ze trok de stoute hardloopschoenen aan en deed twee keer per week haar trainingsrondje. Ze merkte dat het steeds beter ging en dat gaf haar moed. Desondanks kreeg de kersverse loopster veel nare opmerkingen naar haar hoofd geslingerd. Karen: ‘Dan staarden mensen me aan of begonnen ze over me te roddelen. Tijdens mijn eerste wedstrijd zeiden twee mannen tegen elkaar: ‘Als ik er zo zou uitzien, had ik nooit meegedaan. Al dat gewicht dat je extra moet meesjouwen.’ Ze dachten dat ik het niet hoorde, maar dat deed ik dus wel. Ik heb me er niks van aangetrokken en de 10 kilometer uitgelopen. Toen ik over de finish kwam, had ik tranen in mijn ogen. Voor mezelf had ik bewezen dat je met overgewicht toch iets kunt bereiken.’
Vier seizoenen
Nu 3,5 jaar later is ze 40 kilo lichter. Naar eigen zeggen is ze een ander en beter mens geworden: een fitte moeder, een leuke echtgenote en liever voor zichzelf. Van haar darmklachten is Karen inmiddels af. Als ze niet was afgevallen, had ze niet de vrouw kunnen zijn die ze nu is. Ze heeft eindelijk de energie om leuke dingen te doen met haar zoon en dochter. Zeker als het zonnetje schijnt. ‘Fietsen we met zijn drietjes naar de polder’, roept ze enthousiast. ‘Genieten is dat! Vroeger was ik me niet bewust van mijn omgeving. Zo merkte ik amper het verschil tussen de vier seizoenen, omdat ik altijd binnen zat. Ook lukte het me toen nooit om op school mee te helpen met activiteiten. Maar nu sta ik vooraan met de sportdag van mijn kinderen. Het voelt fantastisch om deze simpele dingen eindelijk samen te kunnen delen.’
Opgeheven hoofd
Door het hardlopen staat Karen veel positiever in het leven. Ze kijkt terug op een fantastisch jaar. ‘In 2015 heb ik dingen bereikt waar ik trots op ben. Dingen waarvan ik vroeger dacht dat die buiten mijn bereik lagen. Zo ben lid ik geworden van een atletiekvereniging. Het trainen in groepsverband heeft me veel gebracht: een goede conditie, leuke loopmaatjes en een hoop zelfvertrouwen. Voor ik het wist liep ik mijn eerste halve marathon. Als ik nu door de polder ren of aan de start sta van een wedstrijdje, loop ik met opgeheven hoofd.’
Dit interview was eerder gepubliceerd in mijn rubriek ‘Born to Run’ op ProRun.nl
