Hardloopjunkies, recreatieve genieters of wedstrijdlopers. We zijn allemaal verschillend, maar de hardloopconnectie is er. Iedereen heeft zijn eigen verhaal. In deze serie interviews vertellen lopers waarom het hardloopvuurtje in hen nooit dooft.
Het rennen van wedstrijden staat lange tijd centraal in het leven van Lianne Ivens. Ze traint jaren fanatiek om fitter, sneller en beter te worden. De druk om elke week te presteren, voelt de loopster uit Waalwijk niet meer. ‘Dat streberige ben ik kwijt. Alles draait nu om het genieten.’
‘Goed lopen gebeurt bij vlagen. Ik verkeer tegenwoordig in een wat minder snelle fase. Een paar jaar geleden zette ik het ene PR na het andere neer. Op de 10 km zat ik rond de 45 minuten en de 5 km kwam nooit boven de 23 minuten uit. Je kunt echter niet altijd toptijden rennen. Dat besef ik inmiddels ook. Ik ben nu gewoon lekker bezig met mijn grote hobby.’
Excelleren
Meedoen aan wedstrijden staat lange tijd centraal in het leven van Lianne Ivens. De loopster uit Waalwijk traint jaren fanatiek om fitter, sneller en beter te worden. Ondertussen voelt ze de druk om elke week te presteren. Nee, liever nog excelleren. ‘Een goede tijd rennen gebeurt niet zomaar’, zegt ze. ‘Dat vergt zweet, doorzettingsvermogen en keihard werken. In mijn gedrevenheid legde ik mezelf te veel druk op. Ik kreeg er zelfs rugpijn van.’
Losse veters
Lianne begint 12 jaar geleden met hardlopen. Via haar man raakt ze besmet met het renvirus. Het gaat haar gemakkelijk af. Wel heeft ze last van wedstrijdstress. Door regelmatig mee te doen aan wedstrijden, krijgt ze haar zenuwen beter onder controle. Ze loopt vooral kortere afstanden: 5 km, 7,5 km en soms een 10 km wedstrijd. ‘Na 10 km gaan mijn veters los’, grapt ze. ‘Dan heb ik geen tijd meer om ze te strikken. Ik heb ooit meegedaan met de Dam tot Damloop. Dat was eens maar nooit meer.’
Crossen
Fanatiek is de moeder van 2 kinderen (14 en 17) nog steeds, maar ze draaft niet meer door. Ze loopt 4 keer per week. Op dit moment geniet ze extra. Het is haar seizoen: guur weer en crossen door de bossen. Dan leeft ze helemaal op. Ze doet in het weekend regelmatig mee met een crosswedstrijd in de regio. Een mooi weer loper is ze dus niet. In de zomer houdt ze zich wat rustiger.
Loopmaatjes
Tijdens wedstrijden blijft Lianne gefocust, maar het trainen doet ze voortaan meer ontspannen. Lekker sparren en gek doen met andere lopers, dat vindt ze leuk. ‘Het is gezellig om bij te kletsen onder het rennen’, roept ze enthousiast. ‘Dat hoeven geen diepgaande gesprekken te zijn. Ik ben niet op de hoogte van het privéleven van iedereen. Integendeel zelfs. Zo kwam ik er pas na jaren achter dat 2 van mijn loopmaatjes met elkaar waren getrouwd.’
Serene rust
Om meer relaxed te lopen, sluit Lianne zich een paar jaar geleden aan bij Go Run. Dit is een hardloopgroep in Kaatsheuvel. Niks moet daar, alles mag. Ze holt het liefst door de natuur. ‘Als ik daar ren, besef ik weer waarom ik hardlopen zo leuk vind’, aldus de Brabantse. ‘Zelf woon ik vlakbij de Loonse en Drunense Duinen. Het is fantastisch om daar te lopen. Soms zie ik vossen, reeën en konijntjes voorbij komen. Het klinkt soft, maar dan voel ik een serene rust.’
Genieten
Door alleen nog maar dingen te doen waar ze blij van wordt, staat ze met haar beide benen steviger op de grond. Hardlopen is geen competitie meer, maar een hobby. Of ze het nog een keer zou kunnen, de drang om steeds de beste te zijn? Ze denkt hard na, en spreekt dan zacht: ‘Ik denk het niet. Niet zó. Dat streberige ben ik kwijt. Heel hard rennen is niet meer het belangrijkste. Alles draait nu om het genieten. Ik wil vooral finishen met een fijn gevoel. Uiteindelijk ben ik een recreant die toevallig verslaafd is aan hardlopen.’
De hardloopfoto’s van Lianne zijn gemaakt door Kees Snepvangers.
Dit interview was eerder gepubliceerd in mijn rubriek ‘Born to Run’ op ProRun.nl
